New-York, New-York. Tijd is een glibberig goedje. Let er even op hoe snel de aandacht verslapt; hoe alles wat gisteren nieuw was, mooi was en vandaag definitief tot het verleden behoort. Sound Of Silver en Myth Takes zijn gloednieuwe, verse waar, consumptierijp en klaar om het uit het rek geplukt te worden. Ze hebben een vervaldatum die maanden ver reikt, maar door rockjournalisten die de rolverdeling door elkaar haspelen worden ze nu al bij het huisvuil gedumpt. Ooit waren Lcd Soundsystem en !!! het speeltje van de dag; vandaag worden ze gebrandmerkt. Middelmatigheid troef, als we het mogen geloven. Helaas. Wat gebeurde: Sound Of Silver werd door de een helper Gods, de jongen van de platenfirma, samen met Pocket Symphony van Air in onze mailbox gedropt. Lcd Soundsystem bracht in hun begindagen alles uit op vinyl en deed er een eeuwigheid over het concept cd te ontdekken. Dat uitgerekend zij in virtuele vorm komen aanspoelen, is goed voor een flauwe glimlach. Vier minuten nadat ik zes illustere pogingen ondernam om het codewoord in te tikken en mijn zenuwstelsel het net niet begaf, raasde Get Innocuous! door onze koptelefoon. Er zijn groepen die aan een hele carrière op één dergelijke killer bouwen. Voor James Murphy -gezicht, geluid en klank van de groep- is het samen met voorloper North American Scum een statement, een langgerekte oerschreeuw. Moddervette synths, bloedhete punkfunk, een roedel koebellen (helemaal terug), nummers die klinken als goede Can of ijdele probeersels van de jonge Talking Heads. Wat we niet horen, zijn zeventien krampachtige pogingen om een koerswijziging aan te kondigen. Maar zat u te wachten op een herboren Murphy die een singersongerplaatje aflevert? Wij alvast niet. Toegegeven, het is een opvolger die in dezelfde week als hun titelloos debuut kon gemaakt zijn en er zit hier en daar een overschotje tussen. Overschotjes waar mindere goden graag het copyright op verwerven. Murphy is een dj, een studiowizard die die wijsheid koppelt aan steengoede teksten (u moet eens luisteren) die hij, trouw aan zijn helden, met lijzig accent balkt of uitschreeuwt. Popmuziek, zoveel is duidelijker, maar vooral stevig nieuw werk. Punt. Ook !!! (Chk, Chk, Chk) moet net als Lcd Soundsystem, met Myth Takes, de opvolger van hun doorbraakklepper Louden Up Now, de critici trotseren. Al ligt bij deze laatste de druk een stuk lager. De NewYorkers snoeren iedereen de mond door met het openingsnummer sterk uit te halen en te tonen dat de groep in essentie een liveband is die platen als een leuk visitekaartje beschouwt. Myth Takes is dan ook een officieuze liveplaat. Stomende baslijnen, referenties naar de overvolle sound van Konk (al hadden deze trompetten in hun arsenaal zitten) en Liquid Liquid plus tonnen spelplezier maken van Myth Takes een eerlijke dansplaat. Pocket Symphony van Air crashte in mijn mailbox, met een nagelnieuw vinylexemplaar was dat nooit gebeurt. Hoe kan een mens Air snappen als hij nooit een hoes van het Parijse duo in zijn handen hield?