Deze cd is wellicht per ongeluk op mijn stapeltje te bespreken plaatjes beland. Erg vinden we het deze keer niet. Het is namelijk al heel lang geleden dat we nog eens een goedgemaakte oldschool hiphopcd hebben gehoord of opgezet. Hiphop is dan ook niet één van onze favoriete muziekgenres, integendeel. Een beetje opkwelen over wat beats en live een potje brabbelen en rondspringen terwijl iemand plaatjes manipuleert, neen, het is niet onze dada. Een draaitafel en wat geleuter is ook wat we op deze plaat aantreffen, maar het is dermate goed gedaan dat we er toch stilletjes van genieten. Kubus zet een interessante flow van niet aflatende beats neer terwijl Londens nieuwste sensatie Bang Bang zijn teksten uitbraakt, vertelt, doorspekt met slang waar we dikwijls geen touw aan kunnen vastknopen. Kubus is binnen de Nederlandse scene dan ook niet van de minsten. Deze producer van experimentele hiphop werkte samen met Opgezwolle, Duvelduvel, Typhoon en Jawat. Dit is inmiddels Kubus derde volledige album en deze keer verkoos hij om samen te werken met een man die zijn roots voor de helft in Jamaica en voor de andere helft in Ierland heeft liggen. Vanuit Londen verzeilde de zwaar getatoeëerde Bang Bang in Amsterdam en hij stuurde al snel aan op een samenwerking met Kubus, waarvan ‘Learning Curve’ het uitstekende resultaat is. Bang Bang verhaalt over zijn vroegere straatleven, waar drugs en criminaliteit steeds op de loer lagen en zijn evolutie tot volwaardige rapper, zijn keuze voor muziek boven geweld verklarend. Kubus legt daaronder een stevig beattapijtje dat de city speak van Bang Bang stevig ondersteunt. Vergelijkingen zijn moeilijk te trekken. Het dichtste liggen The Streets en Audio Bullys, maar eigenlijk is dit een album dat vooral op zichzelf dient te worden beluisterd. Wat kenners ervan vinden, zal me trouwens worst wezen, ik zet deze schijf later deze week wel nog eens op. Zo leuk is ie.