Tijd voor twee groepjes waarbij het vooruit moet gaan. Dus we gaan het kort houden. Hebben we geleerd op een cursus time management. Nadat ze eerder waren gesplit kwam een Canadees viertal weer samen om het post-punk meets indie-groepje Tokyo Police Club op te richten. Voordat hun debuut officieel werd uitgebracht werden ze door NME al uitgeroepen tot één van de groepen van 2007. Als wij dat zien gaan al onze ingebouwde alarmsignalen al op oranje. Ze torsen dus een zwaar lot en bezwijken eronder. Hip en snel, maar blijvend ? Het lijkt ons niet. Als je één nummer hebt gehoord, ken je de zeven andere ook. Een dreinend orgel, handclaps en een snerpende gitaar. (www.tokyopoliceclub.com). Op hun debuut klinkt het Leuvense vijftal Larsson als een kruising tussen The Strokes en T-Rex. Zit u daarop te wachten ? Hol dan maar naar de platenwinkel. Wij worden er hier ondertussen niet echt warm van. Bij deze plaat geldt dezelfde vuistregel als bij die van Tokyo Police Club. Eén song kennen is de andere negen kennen. Attitude moet je de zanger van dit groepje niet leren. Maar hoe gevaarlijk ben je nog als je het schopt tot groepje van de week in Debby en Nancys Happy Hour ? (www.thisislarsson.com). Shit, weer te veel tijd besteed aan het schrijven van deze review. Zo goed was die cursus time management ook niet als we eraan terugdenken. Hij was een uur later gedaan dan gepland. Ongeveer de lengte van deze twee plaatjes samengeteld.