Meer dan voorheen poogt Nebelnest op ZePTO, haar derde album op Cuneiform, de verworvenheden van de moderne (pop)muziek te integreren in haar in wezen ouderwetse progressieve rockaanpak. Modern in de zin van eigentijds is bijvoorbeeld het (schaarse) gebruik van found sound. Helpt het? Niet echt. Het blijft opvallend hoe het trio (slagwerk, basgitaar en keyboards afgewisseld met onder andere viool), zelfs hier en daar aangevuld door gastmuzikanten op gitaar en klarinet, klinkt als de zogenaamde progrock-groepen in de jaren zeventig klonken. Wie die muziek/tijd een warm hart toedraagt, zal Nebelnest een plezierige (her)ontdekking vinden.