Het is het einde van een druilerige werkdag. Thuiskomend na een ferme koude plensbui is het gemoed gezakt tot ver onder de maat. Pompen en verzuipen is het devies met een neerwaarts gerichte blik, tot een stralende gloed in pakketvorm opeens de aandacht trekt. Op de mat ligt de nieuwste langspeler van Colleen te fonkelen die de poëtische titel ‘Les Ondes Silencieuses’ draagt, oftwel ‘de stille golven’ vlot vertaald naar een ABN context. De Spaans/Baskische illustrator Ikers Pozio verzorgde opnieuw het hoesontwerp met een mooie zwart-wit inkttekening, waarmee men makkelijke verleidt wordt naar de mystieke tonen van Colleen. De endorfinen krijgen vrij spel en er is direct weer vreugd in het leven. Met verwachtingsvolle energie gaat de schijf de speler in en de wapenfeiten onthullen zich gemoedelijk. Dit is inmiddels het vierde studioalbum van de Parijse Cecile Schott, een terugblik; elektronische samples, akoestieke loops en klingelende muziekdozen. Dat waren de opeenvolgende blauwdrukken waarin ze haar vorige albums afleverde en die haar alle terechte lof deden toezwaaien. Anno 2007 brengt ze ons gecomponeerde en intens geïmproviseerde barok op een antieken gouden schaal. Colleen vlecht met vlotte handigheid wonderlijke loops van weleer, maar ze laat deze dit keer niet de overhand krijgen zoals dat op de voorgaande albums nog wel gebeurde. Het zijn stuk voor stuk composities die zichzelf staande kunnen houden met een eigen identiteit en inslag door haar intrigrerende speelwijze waarbij verscheidene instrumenten elkaar gevoelsmatig doorkruisen en begeleiden. Haar instrumentenarsenaal is voor deze baroksessie toepasselijk aangevuld met ouderwetse instrumenten zoals de viola da gamba en de spinet harpsichord, die het geluid de juiste lading hebben kunen geven. Elke track heeft een sterke eigenwaarde zonder kwalitatieve zwakte. In de oorstrelende track ‘Echoes and Coral’ gaat ze mentaal zelfs een stapje verder door met kristallen glazen een mantra van drones te ontwaren bestaand uit galmende klanken. De zenuwen worden direct welbehaagd en de ziel krijgt een nodige massage. Zo voelt innerlijke vrede dus. Met ‘Les Ondes Silensieuses’ bewijst Colleen met nieuwe patronen van repetitie dat zij als geen ander een conceptueel geluid kan uitwerken en beheersen. Eerlijke pracht van de bovenste plank.