King Hokum klinkt alsof Beatman ergens in een verborgen holte in zijn kelder opnames heeft gevonden van een stokoude zwarte, blinde bluesman die zijn gloriedagen kende in de vroege jaren 1920. Niets is echter minder waar. C.W.Stoneking is een jonge kerel van begin dertig die op zijn vijfde van de Verenigde Staten naar Australië verhuisde, alwaar zijn ouders hem verder hebben opgevoed in de streek waar de Aboriginals wonen. Daar leerde hij wat echte blues kon betekenen. Hij begon te spelen in allerlei coverbandjes die oude blues in de stijl van Robert Johnson speelden, om stilaan zijn eigen stijl te ontwikkelen. Gewapend met een stokoude banjo en een stem als een doorleefde outsider speelt hij de blues zoals die in het diepe Zuiden ten tijde van de slavernij moet hebben geklonken. Blank als hij is zingt hij over zijn eigen leven en de problemen van mensen uit zijn eigen omgeving, allemaal gebracht met een attitude van I Dont Give A Fuck About Anything, met een brede glimlach op zijn met een hoed getooide kikkersmoel. In een aantal van de hier bijeengebrachte tracks krijgt Stoneking assistentie van The Primitive Horn Orchestra, dat meehelpt om het aan het verre verleden schatplichtige geluid mee in te kleuren. Stoneking klinkt vooral als een one-man-band die bevriende geesten laat meespelen om de authenticiteit mee te helpen verhogen. Behalve de banjo en zijn oud klinkende stem horen we dan ook klarinet, steelgitaar en een trombone die mee de sfeer oproepen van Blind Willie McTell en Memphis Minnie, uiteraard in een hedendaags primitief kleedje gestoken. Luister naar Bad Luck Everywhere You Go op de site van het label en laat u meeslepen met deze onvervalste Dodo Blues.