Wooosh! De energieke freejazz van dit duo laat geen twijfel bestaan over het technisch kunnen van de jonge Piotr Zabrodzki (piano, elektrische bas) en de oude getrouwe Tatsuya Yoshida (drums, stem). Tatsuya Yoshida, vooral bekend van Ruins, gaat hier een samenwerking aan met een verder volslagen onbekende Poolse pianist: het resultaat mag er zijn. Beide heren verwerken moeiteloos elementen uit de improvisatiemuziek, noise rock en progressieve jazz tot één boeiende vorm van freejazz (alhoewel men in dit geval eerder zou moeten spreken van free fusion). Zabrodzki is niet te beroerd om wat conservatievere moderne jazz binnen te smokkelen in één van zijn nummers (Lisy na Helu), nadat hij in het openingsnummer tegelijk naar Coltranes meest experimentele periode en metal verwees. Enfin, dat het nu gaat om spelletjes met abrupt afgebroken klanken zoals in Fort Pablo 3 mieszkania 8 of het op een waanzinnig hoog tempo gespeelde Speedlab, in elk nummer bewijst het jonge duo dat het iets te zeggen heeft. Daarenboven slaagt Karanaky bijzonder goed in haar opzet omdat de korte nummers tot de essentie beperkt blijven vol van geluid, rijk aan ideeën en gestript van overbodigheden.