A New Astronomy is de officiële uitgave van de in een oplage van honderd exemplaren op Sub Pop verschenen cd-r (2005). Wij zijn in elk geval uitermate verrukt dat dit knotsgekke schijfje door toedoen van A Silent Place aan de vergetelheid wordt ontrukt. Zelden hoorden we een zo divers, knettergek en op Finse zottigheid geënt schijfje. De plaat is een eerbetoon aan de Italiaanse amateur-astronoom Giovanni Paneroni (1879-1950), een onbegrepen genie die er zo zijn eigen bizarre theorieën op nahield. De man werkte als snoep- en ijsjesverkoper en ontwikkelde in zijn vrije tijd revolutionaire denkbeelden inzake astronomie. Hij beweerde dat de aarde plat was, op elke hoek omgeven door gletsjers, de zon is niets anders dan een zilveren bal met een doorsnede van twee meter en een gewicht van veertien kilo, planeten bewegen niet, Copernicus was een idioot, sterren zijn kleine brandjes in de hemel, het universum bestaat gewoonweg niet. Het verwondert niet dat de man uiteindelijk in de psychiatrie belandde na jarenlang professoren te hebben gestalkt met zijn vreemde denkbeelden. Voor Jennifer Gentle, een duo uit Padova (Noord-Italië), is deze man een ideale voedingsbron voor hun excentrieke muzikale wereld. De plaat werd door het duo Marco Fasolo (zang en gitaar) en drummer Alessio Gastaldello grotendeels op een viersporencassetterecorder opgenomen in de slaapkamer van Fasolo en opgevat als de imaginaire soundtrack voor hun bizarre maar levendige dromen, met hier en daar een plots opduikende nachtmerrie. De dertien nummers gaan dan ook alle kanten uit. Opener Lost Aurora is een angstaanjagende drone terwijl Hidden Flower een etherische, zweverige melodie, engelenstemmetje incluis, is. Daarrna volgt heftige lo-fi, een westerndeuntje vermomd als weird folk, een aan ambient grenzende drone, een achterwaarts afgespeeld riedeltje, een stuk overstuurde psychedelica of een track als Hiss From Nowhere die bijna als Frippertronics klinkt. Het basisinstrumentarium wordt daarvoor aangevuld met klokkenspel, plastic fluitjes, oude orgels en alles wat ze verder nog konden bespelen of konden vinden. Een touw is er nauwelijks aan vast te knopen, maar intrigeren doet dit zéér far-out-plaatje des te meer. We hebben nooit eerder plaatwerk van Jennifer Gentle gehoord, maar naar het schijnt is dit het meest weirde werk dat ze tot nu toe maakten. Van ons mogen ze gerust zo doorgaan, want deze hallucinante luistertrip is onweerstaanbaar grandioos.