Met Holding A Wolf By The Ears is deze hardcore annex screamo band aan hun vierde album toe. Nadat FATA in 2000 werd opgericht door tieners Francis Mark, Brian Deneeve en Benjamin Perri, en in 2001 hun succesvolle debuut Too Bad Youre Beautiful aan het publiek voorstelde, ging het hen muzikaal alleen nog maar voor de wind. Halverwege hun tournees kwamen ze bassist John Newton tegen die meteen bleef plakken en die hun sound een stapje hoger tilde. Maar toen ze in september 2006 weer samen kwamen om aan hun laatste album te werken, bleek Perri er geen zin meer in te hebben. Wel vaker dergelijke kuren gewoon van hun leadzanger dachten de andere bandleden er het hunne van, op de goede afloop vertrouwend. Maar al gauw bleek de noodzaak voor een nieuwe frontman zich toch op te dringen. Drummer Mark zette die stap, en dat bleek een sublieme keuze te zijn. Zijn rauwe, maar heel gevoelige stem raakt de juiste snaar en hij weet feilloos over te springen van screams naar balladeachtige vocalen. Hij heeft een zuivere stem, zonder gepolijst te klinken, wat deze band er toch doet uitspringen. Samen met FATAs gekende gitaarrifs klinkt de band anders dan daarvoor, maar het moet gezegd, ook beter. Denk aan bands als Thursday, Boy Sets Fire, Type O Negative en godbetert Limp Bizzkit en bij momenten zelfs Filter, en je weet wel wat we bedoelen. Rasechte emocore met een royale vleug hardrock, het kan, en het klinkt nog goed ook. De twaalf liedjes duren samen veertig minuten, en dat is net niet te lang om te beginnen vervelen.