De meeste ideeën die succesvol zijn, zijn belachelijk simpel. Geslaagde ideeën hebben over het algemeen de schijn van eenvoud, omdat zij onvermijdelijk lijken, zei kunstenaar Sol Lewitt in 1967 al. Lewitt, die beschouwd wordt als een van de gangmakers voor onder meer de minimale en seriële kunst, overleed op Pasen van dit jaar. Even speelden we met de vraag of hij bekend zou geweest zijn met het fenomeen minimal in de dancemuziek, en of hij parallellen zou herkennen met zijn eigen praktijk Richie Hawtin ziet die immers in omgekeerde richting wel. Zijn label M_nus – het handelsmerk bij uitstek bewijst bijvoorbeeld recent haar status met een best of verzamelaar en zal daar gedurende de zomermaanden een alomtegenwoordigheid op ieder dance event aan koppelen. Nothing Much bevat elf klassiekers in het (sub)genre van de protagonisten Magda – die weer de thee maakt -, Heartthrob, Matthew Dear in zijn vermomming als False, Mathew Jonson, het magische minicollectiefje Run Stop Restore en Troy Pierce. Ondanks veelgehoorde kritische opmerkingen over deze uitgepuurde technovorm blijven alle tracks dansbaar en meeslepend. Dat blijkt ook uit een extra mixcd waarop Troy Pierce een geheel andere graai uit de catalogus aan mekaar rijgt. Je vind daartussen onder meer werk van JPLS oftewel Jeremy Jacobs, wiens debuutalbum niet zo lang geleden verscheen en wiens bescheiden output omgekeerd evenredig staat met de virtuositeit van zijn nummers. Die onderscheiden zich door een nauwgezet reductionisme voor méér doen ze het bij M_nus niet – dat wat geluid betreft herinneringen oproept aan producties uit de jaren 1990 van bijvoorbeeld Steve Stoll of Mark Broom. Het resultaat is werkelijk futuristische voodoo. Maar de verrassing van de afgelopen periode komt wat ons betreft niet uit Prenzlauer Berg, maar uit de kantoren van Resopal in een wat verder gelegen Berlijns stadgedeelte Friedrichshain om precies te zijn. Het sublabeltje Red bracht pas Dumbles Dèbuts (sic) uit van Agnès en dat is geen dame maar een pseudoniem – uit het Zwitserse Genève. Het bankiersstadje kent niet alleen bourgeoisbordelen maar barst schijnbaar ook van het technotalent, als we denken aan onder andere Deetron, Kate Wax of Lee Van Dowski. Agnès doet het met erg sfeervolle en diepe minimal met een aangename dubtwist. Zelfs waar hij zich met enkele tracks openlijk op de dansvloer richt, vergeet hij nooit de zware bas en elektronische microgeluidjes in een warm klankenbad te dompelen, zoals het geval is bij het live opgenomen ‘Short on D’, ‘Lowdown Cycle’ of het magistrale ‘Carbonela’. Wie nog niet zo nodig op zoek wil naar een nieuwe trend kunnen we dus geruststellen: er worden nog steeds minimale meesterwerkjes gefabriceerd.