Tussen de vele plaatjes die hier steeds in huis rondslingeren en waarvan er een deel dient om er een korte beschrijving van te maken voor ons lijfblad, bevindt zich al eens een schijfje van een band waar we niets van afweten en dat ons daarenboven ook nog eens voor een volkomen raadsel plaatst. Dit Funf van de Britse band (naargelang de bron uit Manchester of Liverpool) Clinic is er zo eentje. Nu geven we grif toe dat we niet echt volgen wat er op het label Domino uitkomt en we dus ook hun voorgaande platen, waaronder het in 2006 uitgekomen Visitations, niet hebben gehoord. Wat we wel vreemd vinden is dat deze bende na nauwelijks een paar releases al opduikt met een verzamelaar vol b-kantjes, covers en moeilijk verkrijgbare nummers. Zou er hier echt iemand op zitten te wachten? Het verklaart wel meteen waarom er nauwelijks een touw is vast te knopen aan de opeenvolging van de nummers. Soundtrackmuziekjes, surf, sixtiespop en net geen punkliedjes staan namelijk allemaal kriskras door elkaar. Soms met zang, soms niet, soms bubblegum, soms uitermate heftig. Een klein half uurtje duurt dit eclectische plaatje dat ook na diverse keren aandachtig luisteren zijn weerbarstige geheimen maar niet wil prijsgeven. Zou het nu aan ons liggen of aan de onvoorspelbaarheid van deze Britten? Zouden we de moeite nemen in de platenzaak een ouder album van Clinic eens te beluisteren? Zelfs daar geraken we niet aan uit. Twaalf stukjes die tien jaar muzikale bandgeschiedenis verhalen blijven voor ons een vreemde luistertrip.