In de wereld van de gevechtskunst, rituele muziek en neofolk wordt het steeds moeilijker om origineel uit de hoek te komen. De meeste jonge wolven slagen er dan ook nauwelijks in om uit de schaduw te treden van uitvinders van het genre als Death In June of Sol Invictus. Darkwood combineert de typische neofolkgitaarakkoorden van zijn Grote Voorbeelden met Duitstalige zang en de al even bekende beeltenissen van geüniformeerde jongeren uit donkere tijden. Weinig verrassend kanonnenvoer voor een genre dat een uitdunnend oorlogje best kan gebruiken. Het Finse Pimentola belicht de bijhorende slachtpartij met cabareteske zang, veelzijdige percussie, klassieke invloeden, gekweld geschreeuw en de even gedurfde als geslaagde combinatie van theremin en accordeon. Trouw aan het genre, dragen de composities loodzware titels (Wann Endet Die Zeit?, Todessprache), en is de cd verpakt in de mooie, maar historisch incorrecte kleurencombinatie van zwart, rood en zilver. In de Russische wouden huizen eenzame wolven die er Germaanse neigingen op nahouden. De tweede cd van Wolfsblood is geheel aan Odin en de runenmysteries gewijd. Tracks met runennamen als Hagalaz en Algiz worden ritueel bij elkaar getrommeld, gefloten en gezongen in drie talen (Noors, Engels en Duits). Via samples van mythische fauna (wolven en raven) heeft ook Moeder Natuur een belangrijke inbreng. De opnamekwaliteit is prima, maar toch geeft het geheel de indruk dat we naar spontane bezweringen zitten te luisteren, waardoor ALU zeker zal opgepikt worden door occultisten die bijvoorbeeld het vroege werk van Ain Soph waarderen.