Met meer dan vijfentwintig releases in 2006 lijken de gebroeders Opalio verslaafd aan cds en vinyl uitgeven. Alsof de twee in een non-stop trip van gitaarsoundscapes en drones leven. Op Leave me in the black No-Thing duikt het Italiaanse duo een zware trip in waar geen plaats is voor de anders vaak aanwezige zweverige rustiek en filmische spanning. In twee delen van ieder zon half uur krijg je een misselijke overdosis LSD in je strot geduwd. Delaypedalen gaan vol open om een flinke pot hallucinerende neopsychedelica te creëren. In het eerste deel maakt de gitaar plaats voor dissonante, doorgalmende lagen hoge vocalen en percussioneel psychedelisch gerammel. In deel twee gaat dat door, maar dan met een grotere rol voor de gitaar. Uiteraard met veel liefde voor onaardse ambiance zoals altijd, maar zo ziek als deze zwartgallige plaat hebben we ze nog niet vaak van het duo gehoord. Maagzuur borrelt op en benauwdheid hangt in het hoofd en dat maakt dit tot absoluut geen prettig materiaal om aan te horen. Gelukkig zijn dat net als bij chemische drugs maar wat bijwerkingen van deze briljante ervaring waar benauwdheid tot vrijheid leidt.