Integer, maar uiterst interessant is de indietronica op het debuut van het Deense People Press Play. Repetitieve songs, met veel gevoel en minimale bassen, worden stijlvol gebracht, waarbij analoge klanken worden afgewisseld met digitale. Daardoor doen ze denken aan de hoogtepunten uit de Duitse indietronica, meer bepaald aan Ms. John Soda of, nog beter, The Notwist en tijde van Neon Golden. Maar wat wil je met zon superviertal? Zo is bijvoorbeeld Thomas Knak (Opiate) van de partij. Het titelloze debuut opent schitterend met Girl en blijft bovendien boeien tot aan het eind, met Hanging On en Studio als verdere hoogtepunten. Niet schokkend allemaal, wel mooi. Ook mooi is de titelloze minicd van het Australische Aviator Lane (Michael Radzevicius en Alicia Woodrow). Ze brengen lichte laptopelektronica onder een warm slowcore-deken. En dat doen ze met veel overtuiging. Het duo leent enigszins de nodige Duitse klanken, waarbij je moet denken aan een rustige Lali Puna, terwijl ze tegelijkertijd ook veel gebruik maken van de sound van Low. Gaandeweg neemt de slowcore ietwat meer de overhand en wordt Aviator Lane steeds meer een bekend verhaal.