De tweede plaat van het Amerikaanse, zevenhoofdige gezelschap Mahogany is een verruiming van hetgeen de band op The Dream of Modern Day liet horen. De dromerige pop van weleer is nog eens steviger aangezet en hier en daar ronkt het Amerikaanse shoegaze-idee aan alle kanten langs de lieflijke stemmen. Zij het allemaal gematigd, natuurlijk. Want de dromen mogen niet verstoord worden. Er is op Collectiviy ruimte voor pop a la The Pastels of Nada Surf (ten tijde van Let Go), de wave van New Order en heeft het heel veel trekken van de Cocteau Twins, niet in de laatste plaats, omdat Robin Guthrie (ex-Cocteau Twin) de plaat produceerde. Daarnaast is er nog een link, want de dochter van Guthrie, zingt ook nog een partijtje mee. Het nummer Mantissa is schitterend en betoverend mooi, net als Renovo en gaat over een compleet andere boeg dan de repetitieve opener Tesselation, Formerly Plateau One. Dat maakt Collectivity gevarieerd, interessant, donker en licht tegelijk, maar bovenal een waardige opvolger van het verrassende debuut.