Het laatste volwaardige album dat we van Flanger in onze handen kregen (zie GC 72), stelde enorm teleur – het was een stuurloze, kitscherige mengeling tussen blues, gospel en elektronica. Onbegrijpelijk dat het duo, gevormd rond Atom Heart en Burnt Friedman, zo diep viel: vroeger zat het namelijk wél allemaal snor. ‘Nuclear Jazz’ bewijst dit door twee eerder verschenen platen (‘Templates’ uit 1997 en ‘Midnight Sound’ uit 1999) te bundelen op één cd’tje van maar liefst tachtig minuten. Ondanks de tien gepasseerde jaren klinkt Flangers koppeling van experiment aan traditie nog altijd bijzonder fris en sprankelend. Al vanaf het eerste echte nummer (‘Music To Begin With 1’), schiet het duo raak: invloeden van zowel elektronica als jazz weven ze naadloos in elkaar. In tegenstelling tot de situatie bij heel wat andere collega’s doet jazz hier geen dienst als intellectueel schaamlapje en werken de samplers en drumcomputers behoorlijk inspirerend. Sommige tracks leggen meer klemtoon op het experiment (zoals het nerveuze ‘Human Race Race’ dat in het midden compleet lijkt te desintegreren), andere nummers (‘Angels Of Love’) mikken ronduit op een carrière in een loungebar. Jongelui: achterom kijken loont voor één keer de moeite.