Deze drie Hollandse heren mogen wat mij betreft in een sneller tempo hun cds voorstellen. Hoewel de taal tussen het Engels en hun Limburgs dialect schippert, klinkt hun muziek heel internationaal. Deze vierde cd is dan ook een schot in de roos. De band kan zo de soundtrack voor een aflevering uit de serie La Femme Nikita maken. De afwisselend dromerige tot radicaal scherpe muziek voedt de fantasie, en na een blik op hun site lijken ze zelf ook wel die richting uit te willen. Fantasievol, lak aan regels, eigenzinnig, heel kunstzinnig zonder arty-farty te willen zijn, basic, maar ook frivool; deze jongens weten perfect hoe ze de ziel moeten raken. We denken bij het beluisteren van deze schijf spontaan aan Mono, Hednoize, Curve en Fluke, zelfs bijtijden aan Morcheeba of Gus Gus. Bekijk de perfecte up-your-ass-hoes, en je weet meteen van welk hout deze gentlemen hun pijlen maken. Ze geven geen snars om onze mening. Zolang we hun cds kopen is het hen allemaal eender. De tingelingetjes, rinkeldingetjes, en andere space-pop en indierockachtige sounds die deze knapen voortbrengen klinken leuk, prikkelen onze geheime dromen, en houden onze hersenen zinvol bezig tijdens een mind-numbing klusje als de strijk.