Twee Britse bands verenigen de krachten om middels dit splitcdtje hun kunnen aan de wereld te presenteren. Vierentwintig minuten doen ze er samen over, om zeventien liedjes door onze strot te rammen. Het is maar dat geen van de bands voor liedjes gaat die langer dan twee minuten mogen duren. In het geval van het uit London afkomstige Hands On Heads kunnen we inderdaad spreken van afgewerkte liedjes, waarin geen plaats is voor enige vorm van herhaling. Lekker afhaspelen wat we te melden hebben en daarmee moet iedereen het maar doen. Met een gezonde punkattitude draven ze door hun disfunctionele liedjes, springerig van aard, en gelardeerd met een feestelijk orgeltje. Denk XBXRX of The Coachwips in een gretige bui die net te veel platen van The Fall hebben geconsumeerd. The Sticks zijn maar met zijn tweeën en houden er duidelijk van om er een rommeltje van te maken. Zeven fragmenten van songs, probeersels eigenlijk, die meer op de zenuwen werken dan euforie opwekken. Eventjes toont het uit Brighton afkomstige duo zijn kunnen. Destroy The Myth is een beetje Hospitals of Black Lips, maar twee dergelijke nummertjes op zeven is aan de povere kant.