PacRec, het noiselabel bij uitstek, levert ons drie cds harsh noise die toch telkens een ander accent weten te leggen. Sewer Election is de Zweed Dan Johansson, die op zijn cd twee tapes samenvoegde die hij ooit uitgaf op zijn eigen labeltje Harsh Head Rituals. Drie stuks staan er op Sex / Death, in een oplage van duizend exemplaren. Het tweede nummer is een meer ingetogen drone, dat ons doet denken aan het genot dat het lawaai van een generator kan brengen. Of het geluid van een vuilkar waarmee een plein wordt opgekuist, dat onnoemelijk veel beter klinkt dan een verlopen accordeonist die ons komt lastig vallen op een terras. De opener is dan weer een kwartier onvervalste harsh noise, die wordt verder gezet in het half uur durende slotnummer. Lawaai die ons in een trance brengt, meer een drone van noise waarin we weinig afwisseling bespeuren. Het lieflijke kinderstemmetje dat plots lalalala zingt op het einde van het tweede nummer is een prima voorbode voor een stevige snee helse klanken. Minder hermetisch is Venomous Cumulus Cloud van de Japanner Yasutoshi Yoshida. Zijn project Government Alpha is ondertussen één van de gedoodverfde opvolgers voor de lawaai-excursies van meester Merzbow. De zes tracks op zijn meest recente schijfje dateren uit 2006 en laten een zeer gevarieerde kijk op het genre horen. Hij levert een soort soundtrack die zou passen bij cultfilms als Tetsuo, sciencefictionfantasieën die overstromen van machogeweld en donkere denkbeelden. De nummers bevatten een zeer grote variatie aan stoorgeluiden zodat we telkens weer geïmponeerd worden door een ander lawaaidetail. Het duo Informal Funeral en Perfumed Womb horen tot het beste dat we van de Japanner al mochten horen. Total Slitting Of Throats: An HNW Audible Manifesto, in een editie van 500, is het summum van wat het genre heeft te bieden. Één nummer van iets meer dan een uur volledig disintegrerende noise gemaakt door het collectief bestaande uit The Cherry Point, Mania, The Rita, Sewer Electron en Treiksroset. De stukken overlappen elkaar, het is niet uit te maken welke artiest welk fragment heeft aangeleverd, maar dat is voor dit werkstuk van nul en generlei belang. Dit is gewoon een onovertroffen muur pokkeherrie, een godsgeschenk voor de harsh noise-purist. De cd werd oorspronkelijk uitgebracht op het minilabel Militant Walls van Sam McKinlay (2005) en wordt nu beschikbaar gesteld voor een iets ruimer publiek. Grijp u kans en laat uzelf omver blazen.