Hadden wij daar toch bijna stommelings een juweeltje van een plaat laten ondersneeuwen in het stof op ons bureau, zeker. De bio die bij Blood Is Clean van Valet (Honey Owens) zat, had het namelijk over een meiske dat zich door de geesten liet inspireren om een plaatje bij elkaar te improviseren. Rabiate godsontkenners, homeopathie-haters en weglachers van alterneuterij in het algemeen als we zijn, stonden we meteen stijf van de vooroordelen. Dié bio lag dus al snel in de verste hoek. Gelukkig merkten we nog net de bijzonder fraai vormgegeven hoes op, waarop bovendien ook nog eens de labelnaam Kranky pronkte: nét genoeg om ons weer bij de les te krijgen. Toen we ook nog eens lazen dat Owens een verleden heeft bij hogelijk interessante orkesten als Jackie-O Motherfucker en Nudge gingen we alsnog overstag; misschien waren Owens geesten wel boze motherfuckers van demonen. Voor Blood Is Clean doet ze het voor het eerst helemaal alleen. De geluiden waar Owens zich in haar spaarzame, grotendeels in één take geïmproviseerde tracks van bedient, zijn aards genoeg om moeiteloos elke associatie met new-age-charlatanerie te onstijgen. Blood Is Clean is een bijzonder mooie, drone-erige plaat geworden. Muziek die wij ook bij onze persoonlijke, volstrekt van elke god of geest verstoken, rituelen uitstekend kunnen gebruiken. Zo drijft Mystic Flood op een aardig potje Moondog-percussie waarbij het fijn koffiezetten is en het lichtelijk bluesy My Volcano is zò stil gespeeld dat de versterkerruis een mooie hoofdrol krijgt: prima soundtrack om plechtig de vers binnengekomen rekeningen bij te verbranden. Soms gaat Valet ook gewoon heel erg abstract: Burmajuana is drie minuten knisperende elektronica en iéts dat drie minuten lang ergens tegenaan wordt geranseld. Ronduit beangstigende track. Vervolgens is Tame All The Lions al niet veel geruststellender. Wanneer Owens ook haar mooie, warmhese stem in de strijd gooit, durven we bijna van liedjes spreken, ook al is er dan in de verste verte geen sprake van strofes of refreinen. Maar als er gezongen wordt en het is mooi, dan heet dat voor ons een liedje, nah. Hier en daar denken we zelfs aan Lichens, dat andere impro-ambient-met-stemmen-wonderkind op Kranky. U daar! U moest al aan de kassa staan.