War stories is het derde album van Unkle, de groep met James Lavelle. Lavelle is altijd al een handige jongen geweest, die zich vooral wist te omringen met de juiste mensen. En die een neus scheen te hebben voor wat hip was (zie het hele MoWax verhaal). Helaas voor hem is ook zijn enige talent nu flink aan het tanen. De eerste volwaardige Unkle-plaat Psyence Fiction (uit 1998 alweer) werd nog gered door de aanwezigheid van de toen nog in goede vorm verkerende DJ Shadow. De opvolger van Psyence Fiction, Never Never Land verzonk al in middelmatigheid en deze War Stories is helaas helemaal een sof. Niet dat Lavelle zich deze keer niet heeft weten te omringen met grote namen: de productie is in handen van Chris Goss en ook Josh Homme en 3D van Massive Attack, die ook al op het tweede album meededen, zijn nu ook weer van de partij. 3D verzorgde ook het prachtige artwork van de plaat. Maar daarmee is al het positieve wel gezegd, Twilight het nummer waarop hij zijn kunstjes mag vertonen is een van de zwakste en veruit het saaiste van de hele plaat. Gelukkig voor 3D doet ook Ian slik Astbury mee. De ex-zanger van The Cult en de vleesgeworden pathos mag zelfs twee tracks naar de filistijnen helpen. En wij waren na het eerste nummer met hem al om sanctuary aan het roepen. Oh ja, Lavelle zingt ook zelf een nummer in. Maar met zijn zingen is het net zoals met zijn deejay-capaciteiten: een mager beestje. Conclusie: imago + mooie verpakking + bekende namen is niet gelijk aan goede plaat, en dat is geen Psyence Fiction maar de harde realiteit.