De titel van de plaat geeft het al enigszins aan. Good Night And Good Luck is het laatste wapenfeit van het Berlijnse Spitting Off Tall Buildings. Ze geven er de brui aan, het is mooi geweest. Om het clichébeeld onbewust te bevestigen, werken de Duitsers door tot aan het fluitsignaal: ze togen naar Chicago om met Steve Albini het album op te nemen. Die samenwerking resulteert in het snel doen vergeten van het titelloze debuut, dat toch niet veel verder kwam dan een doorsnee punkende emocoreplaat. Op Good Night And Good Luck heeft Spitting Off Tall Buildings het geluid verschoven naar de underground van de jaren 1980. Hüsker Dü, Pixies, Black Flag dienen als voorbeeld en hier en daar werkt het door naar dé noise uit New York; Sonic Youth. Waarbij zangeres Jana Pallaske zich hier en daar ontpopt tot het lieve zusje van Kim Gordon. De melodie wordt nergens uit het oog verloren en mede daardoor doen ze soms denken aan The Delgados, ten tijde van Peloton. De gedreven houding van de band, door al hun jaren heen, met als mooi voorbeeld een presentatie van de plaat op het dak van hun huis in Kreuzberg, is allemaal prijzenswaardig. Toch komt de band qua inventiviteit veelvuldig te kort. Ze blijven te veel hangen aan hun voorbeelden en daardoor is het soms vlees noch vis. Vooral als ze Heartbeats van The Knife coveren. Ondanks dit euvel sluit Spitting Off Tall Buildings hun carriere met Good Night and Good Luck waardig af.