De naam Harris Newman zegt op zich misschien niet zo veel, maar de projecten waar de man uit Montréal, Canada eerder aan meewerkte zullen heel wat bellen doen rinkelen. In de vroege jaren van het gerenommeerde Constellationlabel speelde hij bas bij Sackville en tegenwoordig maakt hij deel uit van het duo Triple Burner, samen met zijn maatje Bruce Cawdron (Godspeed You! Black Emperor). We vinden de man ook terug op platen van Hrsta en Esmerine. Newman draaide bovendien aan de knoppen bij Wolf Parade, A Silver Mt Zion, Fly Pan Am en Carla Bozulich. Hij is duidelijk niet vies van een potje postrocken, maar solo doet hij het toch even anders. Op voorganger Accidents With Nature And Each Other (Strange Attractors, 2005) liet hij al een staaltje van zijn kunnen zien; en op Decorated, zijn derde soloalbum, heeft hij zijn fingerpicking gitaarstijl nog verder verfijnd. Harris Newman hoort hiermee in het rijtje Jack Rose, Glenn Jones en Steffen Basho-Junghans die elk binnen het genre hun eigen stijl aan het ontwikkelen zijn en allemaal leunen op de traditie van John Fahey en Basho. De eerste helft van de plaat bevat voornamelijk solostukken op akoestische gitaar, minimalistisch, subtiel en introspectief van aard. Halfweg gooit hij het roer om en neigen de resterende nummers meer naar regelrechte drones. Op Blues For Vilhelm neemt hij de lapsteel ter hand, Golden Valleys As Seen From The East is een verrassend stuk improvisatie en voor Thee Opera House neemt hij zelfs een elektrische gitaar ter hand en drumt Eric Craven (Hanged Up, A Silver Mt Zion, Hrsta) een stukje mee. Dat laatste nummer toont het beste de muzikale postrockwortels waarin Newman geënt blijft, zelfs al speelt hij enkel akoestische gitaar. Decorated is een plaatje dat perfect bij het huidige herfstseizoen past, kleurrijk verval.