Zeg over North Star Deserter niet dat het zomaar een nieuwe Vic Chesnutt cd is. Het is een samenwerking van deze singer-songwriter met de gehele Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band, met Guy Picciotto van Fugazi en verder leden van o.a. Hangedup, Frankie Sparo, The Quavers en Godspeed You! Black Emperor. Dit elitaire lijstje als gastmuzikanten omschrijven zou onrecht aan hun bijdragen doen. Ze vormen samen met Chesnutt een band en geven zijn songs een extra dimensie. Je moet deze cd dan ook niet zien als een typische singer-songwriter plaat. Er zijn nog tot op het been uitgeklede songs zoals Warm of Rattle waar het Chesnutt en zijn gitaar is. Maar magistrale tracks zoals Everything I Say, Splendid en Debrief met een maximum aan input, en volume van de partners zorgen voor vuurwerk. Het zijn slepende rock tracks met noise excessen zowel veroorzaakt door gitaren als door het allegaartje van instrumenten waar de Constellation orkesten een patent op blijken te hebben. En rustige songs als Glossolalia, You Are Never Alone of Rustic City Fathers krijgen hun unieke karakter dankzij de magie die dit selecte clubje weet op te wekken. Primeert bij Chesnutt de song dan is voor Hrsta sfeer even belangrijk. Hrsta is een band van Michael Moya (GS!YB) met Brooke Crouser (The Swords Project, Jackie-O Motherfucker), Harris Newman (hier bassist maar brengt solowerk uit waar hij zijn fingerpicking gitaarspel etaleert) en Eric Craven (doet mee op de nieuwe Chesnutt en is de helft van Hangedup). De ijle vocalen die in de meeste nummers aanwezig zijn, zijn als het ware sluiers die net boven de oppervlakte zweven, zacht maar toch aanwezig. Herkenningspunt in de mistige Hrsta sound is zeker het gitaarspel van Moya. Hij creëert een weids geluid met echo, aanzwellende noten en herhaling. Luister eens terug naar de eerste werken van GY!BE en je begrijpt wat ik bedoel. Hrsta presenteert een sound die in tegenstelling tot de bekendste uit de Constellation catalogus niet is opgebouwd rond georkestreerde bombast. Hun sound is minimaler en wordt opgebouwd tot bevreemdende luisterliedjes. Die liedjes zijn niet moeilijk, wel mooi en beklemmend, schimmig, en worden niet alledaags uitgevoerd. Deze laatste cd sluit dan ook het best aan bij de constellation catalogus en kan door fans ervan blindelings worden aangeschaft. Maar wij hebben toch de plaat van Chesnutt het hoogst op onze ranking voor deze maand staan.