We zijn een tevreden mens. En er bestaan vooroordelen om ze te doorprikken. Duitse bands bijvoorbeeld, meestal moeten we er niet veel van hebben en valt de kwaliteit van de door hen geproduceerde muziek nogal eens tegen. De debuutplaat van Bolzn, die eerder enkel op vinyl verscheen in 2006 op React With Protest, is nu eindelijk uit op cd. Weliswaar op het even kleine Repoman. Wie zijn grind graag heeft zoals ook Melt Banana of The Locust die maakt, kan niet om deze plaat heen. Met vier zijn ze, en ze verdienden eerder hun sporen in een rist bands. Gunnar (gitaar) en Basti (bas) speelden eerder bij postrockers Parasol, Peter drumde bij nepjazzers Ilse Lau en frontdame (!) Alexandra schreeuwde de longen uit haar lijf bij emorockers Kimusawea. De vier vonden elkaar in 2003, gooiden hun eerdere ervaringen op een grote mesthoop en besloten een tandje bij te steken en wat meer de extremen op te zoeken. Na een reeks concerten besloot de band zijn nummers op te nemen in de eigen studio en met analoge taperecorders, wat zeker in de grindscene niet meer wordt vertoond. Het resultaat is een half uurtje supergrind met een ferme grunt van Alexandra. Uiterst complexe structuren waarbij het niet alleen maar om de snelheid draait (Ides is voor de helft een logge, aan Melvins refererende track) maar wel om deconstructie. Snel, traag, rust die uiteen wordt gespleten door supersnelle grind, Swans in een luchtgevecht met Arab On Radar en Naked City, en teksten die afwisselend in het Duits en het Servo-Kroatisch in onze strot worden gebruld. Menig mannelijk grunter kan een tatoeagetje zuigen aan de brul van Alexandra, en dat wil ook wat zeggen. Hier en daar wordt nog een extra sneetje elektronicanoise toegevoegd om de aanval compleet te maken. Superieure teringherrie.