Ik schenk mezelf nog eens bij, de fles is halfvol en nog vanavond zal ik op de bodem landen. Ik heb geen duikerspak bij de hand, maar beschik over een verbeelding die eindeloos lijkt. Een vat zonder bodem. Het helpt. Op een avond als deze mag het, op een avond als deze mag alles. Ik leg Beware Of The Cat nog eens op. De stapel platen die op me ligt te wachten groeit zienderogen aan en eigenlijk zou ik met gretigheid de berg releases moeten omploegen. Maar ik ben zwak en blijf hangen, ik fluit mee met Miracles, een schitterend nummer. Clichés zijn er om bevestigd te worden. Elke genre heeft zijn hoogtepunten en zijn dieptepunten. Beware Of The Cat is een hoogtepunt, een te koesteren meesterwerkje. Elektrojazz, het is een woord dat smaakt naar zeep en luchtledigheid. Compost en een trits andere labels hebben het genre eerst uitgevonden, vervolgens uitgediept en tot slot hebben ze het uitgemolken tot er letterlijk geen spatje opwinding of vernieuwing meer te bespeuren viel. Don Shtone, het alter ego van Sven Dohse slaagt met Beware Of The Cat in zijn opzet om een frisse en energieke plaat te maken. Een trits jazzsamples en loopjes, meer heeft de Duitser niet nodig om het genre de broodnodige zuurstofinjectie te geven. Het is vooral zijn schijnbaar achteloze manier, alles lijkt uit de losse pols en met veel bezieling in elkaar gepast te zijn, die ons charmeert. Verbluffend of vernieuwend is Beware Of The Cat niet, daarvoor kleurt hij net iets teveel binnen de lijntjes. Een kritische kanttekening die u het best links laat liggen. Don Shtone heeft immers de perfecte soundtrack gemaakt voor een rokerige nachtclub. Het is half zeven s morgens. Straks bereik ik de bodem van de fles. Een nieuw hoogtepunt kondigt zich aan.