Labelspotters, hipcats en zelfverklaarde kenners zetten al hun zuurverdiende centen in op het langverwachte debuut van Flying Lotus op Warp. Bij Warp draait de promotiemachine al op volle toeren, en terecht, want het vroege werk van Flying Lotus op Plug Research was een wervelwind die ons hoofd deed tollen en ons met verbazing achterliet. Het deed ons teruggrijpen naar het debuut van Antipop Consortium, de eerste van Prefuse73 en de prille vingeroefeningen van Anticon. Mensen die hiphop feilloos met elektronica wisten te mengen en die met niets meer dan een laptop een ware revolutie ontketenden. God, we waren een stuk jonger en de internetfora bulkten van voor- en tegenstanders. Golden Ages. Dat Flying Lotus de hooggespannen verwachtingen inlost is ook noodzakelijk voor Warp, want het Britse huis van vertrouwen heeft dringend een echte nieuwe elektronicaklepper nodig die weer wat evenwicht brengt tussen de gevestigde waarden en de vele nieuwe rockbands, Gravenhurst, Maximo Park en Battles die kwamen aanwaaien. Laat het gevolg zijn dat de release van de nieuwe Prefuse 73, vroeger goed voor knallende champagneflessen, haast tussen de plooien valt. Alleen het feit dat van deze dubbele cd slechts één cd als promotie-exemplaar wordt uitgebracht onderstreept die theorie. De eerste helft van ‘Preparations’ doet precies (en wie weet ook helaas) wat we van het eenmansorkest Scott Herren mogen verwachten: een snedige trip, een bloedhete melting pot van zwoele funk, digitale soul, sterk gekruide chopped beats. Net zoals bij zijn vorig plaatwerk ligt het tempo verschroeiend hoog, uitblazen doet hij wel als Savath & Savalas. Het eerste deel van ‘Preparations’ brengt ons niets nieuws, maar wie nummers als ‘Aborted Hugs’, ‘Beaten Thursdays’ of ‘Spaced+Dissonant’ uit zijn laptop kan wringen verdient respect. Afgaande op de beperkte perstekst is vooral het tweede gedeelte de moeite, want hier gaat Herren aan de slag met klassieke instrumenten en maakt hij een resolute stijlbreuk met zijn vroegere werk, maar het blijft voor ons vooral nog gissen naar de sterkte van deze uitstap.
Net als we denken dat het Anticon-label op apegapen ligt brengt het nieuw werk uit dat onze theorie onderuit haalt. ‘Anywhere Out OF The Everything’ van Telephone Jim Jesus is ook zo’n plaat. Geen halfbakken folk waar het label al te vaak mee op de proppen kwam, maar een degelijke hiphopplaat die niet mis zou staan in de vroege Big Dadacatalogus. Toekomstvoorspellers hebben hun geld al ingezet. Het is hun goed recht, maar in het hier en het nu kiezen wij voluit voor Prefuse 73 en Telephone Jim Jesus. Vier sterren, ze mogen ze komen halen, de deur staat op een kier.