We waarderen de artistiek besnorde Markus Wolff als percussionist bij onder andere Crash Worship ADRV en Blood Axis, maar uitgezonderd de debuutsingle (‘Der Grosse Rausch’, 1996) hebben we aan zijn woudduivel nog niet veel plezier beleefd. Waldteufel brengt volksmuziek in de ware zin van het woord, bij voorkeur op authentieke instrumenten (houtpercussie, fluit, accordeon). Wolff put inspiratie uit Heidense godsdiensten (in het bijzonder Asatru) en legenden. Hij beeldhouwt godenafbeeldingen, en is een autoriteit op het vlak van occulte Germanenorden en heidense geschriften. Maar wanneer al deze kennis in muziek omgezet wordt, komt hij zichzelf tegen. Zijn stembereik (het oudste volksinstrument, zegt Wolff) is monotoon en beperkt. Het wisselen tussen zingen, vervormen en vertellen lost op ‘Rauhnacht’ maar een deel van het probleem op. Ook compositorisch is Waldteufel niet altijd even bevlogen. Getrommel en zang combineren mag dan wel authentiek zijn, het resultaat klinkt erg kaal. Denk aan een café waar plots iemand een oude sage zingt, terwijl zijn drinkebroers bij wijze van begeleiding op de tafels bonken. Er is beterschap wanneer Waldteufel een beroep doet op het elektrisch versterkt heidendom van elektronica, loops, samples van natuurgeluiden en de gitaar van de in Black Metal kringen bekende Tyrsson Sinclair (Warhate en l’Acephale). De cd ‘Sanguis’ bevat de meest avontuurlijke muzikale wendingen (inclusief scheurende elektrische gitaren), is wat rijkelijker geproduceerd, en kan dus het best dienst doen als introductie. Zelf zijn we meer dan ooit overtuigd van het feit dat er groepen bestaan die zich best beperken tot singles.