Een solo-album van Siouxsie Sioux zat er al een tijdje aan te komen. Na een reeks zeer succesvolle ‘Dreamshow’-concerten, die ze aan haar eigen naam ophing en waarin ze vrijelijk selecteerde uit de catalogus van haar twee groepen, de Banshees en The Creatures, droomde de ijskoningin hardop van het solo-werk. Het resultaat ligt er nu. Een echte verrassing is het niet. Siouxsie voelt op dit album niet de aandrang om te vernieuwen of te experimenteren. Wat we wel krijgen, is een zeer sterke plaat die illustreert waarom Siouxsie het nu reeds dertig jaar uitzingt in de avant-rock. ‘Mantaray’ duurt amper drie kwartier en bevat tien nummers die stuk voor stuk piekfijn zijn afgewerkt. Openingsnummer ‘Into a Swan’ getuigt van de nieuwe vrijheid die Siouxsie in dit project ervaart. Daarna volgt een soms zeer barokke (en luide) mengeling van gierende gitaren en electronische versieringen die soms doet denken aan het Creatures-album ‘Anima Animus’. Ook de percussie is zoals steeds prominent aanwezig, vooral in het heerlijk paraderende ‘Here Comes That Day’, één van de uitschieters op de plaat. Je voelt dat iedereen ontzettend veel lol heeft gehad bij het maken van ‘Mantaray’. Meer dan ooit tevoren dient Siouxsie een aantal nummers op die van bij de eerste luisterbeurt in je hoofd blijven hangen. Dat maakt ‘Mantary’ voor de niet-fans ook een vrij toegankelijke kennismaking met haar werk. Op pareltjes als ‘If It Doesn’t Kill You’ en slotnummer ‘Heaven and Alchemy’ gaat Siouxsie met succes de crooner-toer op. Kortom, een frisse plaat die fans dolgelukkig zal maken, zonder meteen stilistische of andere grenzen te willen verleggen.