Drie nieuwe releases, twee eps en een volwaardig album op Type luiden de Winter in, een seizoen dat voor het label lijkt uitgevonden te zijn. Zelienople mag vrij onbekend zijn, toch heeft de groep uit Chicago een lange staat van dienst. Openers Family Beasten ook Moss Man bewijzen echter al snel dat de groep terecht thuishoort op Het Typelabel. Hun lang uitgesponnen sferische soundscapes in combinatie met hun gitaarspel, nu eens schraal, dan weer fors psychedelisch, en de ijle helium zanglijn passen perfect binnen het melancholische karakter die de Typecatalogus zo typeert. Ook de Fransman Sylvain Chauveau vond na passages bij Fat Cat en Brocoli onderdak op het label. S. is de voorloper van volledig plaatwerk, maar onderstreept opnieuw het talent van Chauveau, anders dan Zielenople en Letters Letters onderneemt hij geen schuchtere toenaderingspogingen tot de psychedelische freakfolk waarin vooral Digitalis en in mindere mate Type grossieren, maar beperkt hij zich tot een collectie diepe soundscapes die wars van alle ballast vooral veel kracht uitstralen. Enkele mindere releases op rij kunnen niet verhinderen dat Type één van de kroonjuwelen van de Britse alternatieve muziekscene blijft.