Populair of niet, op de keper beschouwd, is de huidige zogenaamde apocalyptische folkbeweging niet veel meer dan een bende sombere hippies. Slechts bitter weinig artiesten slagen er in om muzikaal echt tot de verbeelding te spreken; en dan zijn het nog doorgaans de oudjes – Current 93 of Death In June om er maar twee te noemen – die er met kop en schouder bovenuit steken. Om maar te illustreren dat het vizier in deze scene voornamelijk op het verleden is gericht en dat de meeste bands zich te vaak vergalopperen met romantisch geneuzel en thematisch gezwets. Veel nieuws en spannends valt er kortom niet te rapen. Sinds enige tijd heeft het Zweedse Cold Meat Industry haar noordse bodem verlaten en begeeft het zich meer en meer op het glibberige folkpad. Veel wereldschokkends heeft dat helaas nog niet opgeleverd. De uitzonderingen bevestigen gelukkig de regel en na Rome (dat folk kruist met martial industrial) mag ook :Golgatha: zich aan de goede kant van de scheidingslijn positioneren. Op Tales Of Transgression & Sacrifice het derde, tekstueel grotendeels door de Franse filosoof Georges Bataille geïnspireerde album van Christoph Donarski, S. Marleni en Sokarey priemen de typische neofolkelementen (gelukkig) slechts sporadisch door de donkere, licht ritualistische soundscapes. Niettemin kan ook dit Duitse trio niet verhullen zwaar beïnvloed te zijn door Dead Can Dance (met Tunguska als hoogtepunt), maar in een milieu waar middeleeuwse muziek, etherische vrouwenstemmen, akoestische instrumenten en etnische elementen de norm zijn, mag dat uiteraard niet verbazen. Zo dwaalt zangeres Sorakey (met dank aan William Blake) rond in een Garden Of Love, maar daar is het ondertussen ongetwijfeld zo overbevolkt dat ze beter een busreis naar Benidorm had geboekt. Dit soort ridicule banaliteit blijft gelukkig beperkt tot een strikt minimum waardoor het globale verdict alsnog gunstig uitvalt.