Massacre, het powerrocktrio van gitarist Fred Frith, drummer Fred Maher en basgitarist Bill Laswell, zien wij nog altijd als een hoogtepunt van dit energieke genre, maar zowel het Britse Sonicphonics als het Amerikaanse Ahleuchatistas komen een eind in de buurt. Ahleuchatistas doet dat met een identieke gitaar/bas/drums-bezetting, Sonicphonics met een afwijkende gitaar/bas/drums/saxofoons-bezetting.
Beide groepen zijn nieuw voor ons, een ware schande aangezien ‘Even In the Midst…’ Ahleuchatistas’ vierde plaat is en dat Sonicphonics met ‘Six’ zelfs al hun zesde (?) album aflevert. Een nog grotere schande is dat twee leden van Sonicphonics, gitarist Jon Dobie en alt- en sopraansaxofonist Adrian Northover eerder speelden in twee bandjes die we erg hoog hebben zitten: B-Shops For The Poor, waaruit later de Remote Viewers ontstonden. Dat laatste kan ook een nadeel zijn. Want kan Sonicphonics zich met haar voorgangers meten?
Nou nee, niet echt. Maar daarvoor verschilt hun aanpak ook te veel, waardoor vergelijken feitelijk onmogelijk wordt.
Ahleuchatistas brengt op ‘Even In the Midst…’ een energieke combinatie van punkrock, powerrock en impro. De muziek wordt virtuoos gespeeld, de muzikanten beheersen hun instrumenten tot in de puntjes en laten geen steken vallen zelfs niet in de snelste nummers, waar alles op behendigheid aankomt.
Net als Ahleuchatistas is het bij Sonicphonics een strict instrumentale aangelegenheid. Blijkt bij de Amerikanen hun voorliefde/kennis voor jazz uit hun instrumentbeheersing, bij Sonicphonics blijkt die behalve daaruit ook uit de instrumentatie met saxofoons. Anders dan Ahleuchatistas ziet Sonicphonics zich als een avant-dance improvising group. De aanpak is wat vrijer, meer richting freejazz, al biedt de ritmesectie een voortdurende solide en schiftende ondergrond voor de twee solisten.
Ook daar waar beide bands elkaar het meest naderen, blijven de verschillen intact. Gitarist Shane Perlowin opereert in Ahleuchatistas meer op de vierkante millimeter, Jon Dobie kan dat ook, maar kiest meestal voor het wat groffere werk en laat zich vaker gaan. Het is de balans tussen hoofd en hart. Bij Iedere band ligt die anders, maar daar liggen ook juist de aantrekkelijkste aanknopingspunten.