Met zijn band The Eyesores werkt accordeonist Alec K. Redfearn al zo’n tien jaar aan een oeuvre waarin hij een soort van folkrock maakt, dat binnen dat genre een unieke plaats inneemt. Ook op zijn recente cd ‘The Blind Spot’ is dat geval. De muziek op dit schijfje is overwegend welluidend, de invloeden van volksmuziek uit onder meer de Balkan en West Europa krijgen zowel de kans om herkenbaar naar voren te treden, als dat ze samengevoegd worden tot iets nieuws. Er wordt fraai gezongen, ook door Redfearn, maar vooral door de sopraan Ellen Santaniello, die op vijf nummers zingt en daar direct ware juweeltjes van maakt van haar zouden we graag eens meer horen in een andere, meer eigen context. Ook de nummers zonder Santaniello mogen er zijn. Het aardige van Redfearn is dat hij graag verder kijkt dan zijn neus lang is. Zonder het te er te dik op te leggen, laat hij graag horen dat de muziek van Harry Partch, John Cage, Charles Ives en Tom Waits (figuren die de Amerikaanse muziek de afgelopen honderd jaar iets geheel eigens hebben gegeven) hem niet onbekend is. Kenners horen de invloeden, gewone luisteraars horen het eindresultaat: elf fraaie songs waaronder I am the Resurrection and the Light, een acht nummers tellende liederencyclus over vrienden van Redfearn, die hij verloor aan drugsgebruik en gerelateerde doodsoorzaken. In die teksten klinken het verdriet en de melancholie vaak door, maar zodanig dat je er als luisteraar ook een opkikker van krijgt. De slechts 42 minuten tellende cd laat je heus niet depressief achter. Integendeel.