Zeventien platen staan er in onze kast van Galaxie 500 en haar opvolgers. Dean Wareham ontwaakte met het relatief rockende Luna uit Galaxies droompop. Damon Krukowski en Naomi Yang sloegen na de split een eigengereide weg in. Op ‘Within These Walls’, hun zevende album, zet de evolutie die zich al op ‘The Earth Is Blue’ aftekende zich door. Trage ballads met strijkers en blazers, slepend gezongen, zonder punch en ontdaan van manifeste hooks. Michio Kurihara (Ghost) is opnieuw van de partij, maar houdt zijn elektrische gitaar deze keer opvallend in bedwang. Of de stap van poppy naar jazzy, van gebalde statements naar uitgesponnen composities in het algemeen een stap vooruit of een neergang is, dat laten we in het midden, maar in dit geval durven we toch van een afglijden spreken. Het koppel komt deze keer te academisch en bloedeloos uit de hoek. Waren ze laatstejaars in het conservatorium, ze gooiden ongetwijfeld hoge ogen. ‘Within These Walls’ slaat geen deuk in een zak bloem, en helaas, al evenmin in je geheugen. ‘Muziek voor muzikanten’ wordt dit vaak vergoeilijkt genoemd, maar als niet-muzikant kunnen we enkel maar met heimwee terug denken aan interessantere releases als ‘More Sad Hits’ en ‘With Ghost’.