Op Vol. 1 van deze reeks kregen we Chris Dodge (onder meer Spazz en East West Blast Test) en Solmania voor de kiezen. Als bonus mixte DJ Speedranch de muziek van beide bands nog eens lekker door elkaar, een boterham noise toevoegend aan het al niet te versmaden lawaai dat beiden zelf al op het schijfje kwakten. Vol. 2 gaat verder op hetzelfde elan, alleen zijn de bands anders. Zurich Against Zurich bijt de spits af, gevolgd door Chewbacca, waarna Letrak twee stukken creëert met de input van de twee andere bands. Ook deze keer is de noise er van velerlei soorten. Zurich Against Zurich is een knotsgek Italiaans (Padova) duo dat zich bedient van drums, gitaar, elektronica en stem, met als missie alsmaar luider, noisier en heavier uit de hoek te komen. Ze passeerden al enkele keren onze contreien, in minizaaltjes uiteraard, en zetten telkens een hilarische maar doeltreffende lawaaiset neer. Dat doen ze ook op hun deel van dit imponerende schijfje. Chewbacca is een Frans duo dat zijn nummers wat meer uitbouwt dan hun Italiaanse collega’s, wiens aandachtsspanne steeds aan de nogal korte kant is (zes nummers in tweeënhalve minuut kan bezwaarlijk lang worden genoemd J). Vooral het nummer ‘Un Homme Danse…Chute’ is meesterlijk. De feedback verwarmt onze oren, al zit de noiserock toch vol aanstekelijke melodielijnen en bevat de track, net als de vijf andere bijdragen, behoorlijk wat structuur. Letrak neemt daarna zijn tijd (twee stukken die samen elf minuten in beslag nemen, bijna een derde van de volledige tijdsduur van dit schijfje) in een poging nog iets toe te voegen aan de geluidenbrij van de twee deelnemende bands. Eenvoudig is dat niet, want de zes stukjes van Zurich Against Zurich zijn wel zeer veel korter dan de gewonere tijdsduur van de tracks van Chewbacca. ‘A Res Miatt (Do The Noise) Because Of The Knife’ is de meest geslaagde track, maar moet toch onderdoen voor de afzonderlijke bijdragen van de twee reguliere bands. En toch, voor noiseheads is dit experiment onontbeerlijk. Op naar Vol. 3.