Onze uitgesproken interesse in noise en geluidsexperimenten heeft als amusante bijwerking dat we het ene moment werk toegestopt krijgen van een geperverteerde gek en het andere van een doodernstige onderzoeker (Universiteiten van Londen en Birmingham). Deze cd hoort in de tweede categorie thuis. Moore bestudeert elektro-akoestische tapemuziek en de mogelijkheden van surroundsystemen. Deze release is geïnspireerd door een kort gedicht van Emily Dickinson, en Moore vat de bedrukte sfeer met een indrukwekkende hoeveelheid geluidsbronnen. Vervormde windinstrumenten nemen het op tegen grasmaaiers, piano, veldopnames (fabrieken, ademende paarden, Italiaanse gondels, enzovoort) en een hegschaar. Het resultaat is een bijzonder geslaagde en boeiende mix van noise, dark ambient en concrete experimenteerdrift. Net als bij bijvoorbeeld Lionel Marchetti zullen fans van alle genoemde genres beloond worden omdat ze de moeite doen om ook bij de buren over het muurtje te kijken. In dezelfde reeks is ook werk uitgebracht van onder andere Darren Copeland, Pierre Alexandre Tremblay en Marcelle Deschênes.