Als je naar de hoes kijkt van het derde album van dit uit Manchester afkomstige collectief weet je al veel. Zo donker en duister als de hoes is, zo klinkt ook de muziek. Naast de drie albums maakten ze trouwens ook al een handvol gelimiteerde, van speciaal artwork voorziene, mini-albums. De gedragen, dreigende stem van spilfiguur Kevin Craig roept samen met de muziek herinneringen op aan Tindersticks. Hoewel, de stem van Craig is niet zo bijzonder als die van Stuart Staples. Als tegenstem duikt soms de zachte, bijna aandoenlijke stem van pianiste Gina Murphy op. Ook tekstueel zijn die gelijkenissen met Tindersticks er. Niet alles is vrolijk in de wereld van Last Harbour. Een wereld vol dramatische wendingen openbaart zich. Wendingen die door de muzikale ondersteuning in de verf worden gezet. Vooral het vioolspel van Sarah Kemp trekt de aandacht. Alle elementen vallen het best op hun plaats in het nummer The Revengers Waltz. Misschien niet allemaal bijster origineel of vernieuwend, maar best de moeite waard. Wel bijzonder is dat deze plaat volledig op analoge apparatuur en band werd opgenomen. Een proces dat in goede banen werd geleid door producer Richard Fromby, die eerder samenwerkte met Herman Dune en Dakota Suite. Het ontdekken waard voor liefhebbers van Madrugada, The Black Heart Procession, het eerder genoemde Tindersticks of Willard Grant Conspiracy. Met die laatste traden ze trouwens in het verleden al vaker op.