Volcano the Bear proberen te vangen in een paar recensieregels is bijna onmogelijk. De Britse prog-folk groep is het equivalent van een wandeling door een pikduister, eeuwenoud bos. Je struikelt over vanalles en nog wat, het ruikt vreemd, door de nacht gestimuleerde beesten maken nog nooit eerder gehoorde geluiden. Als je dan toch een vergelijking zou moeten trekken komt een kruising tussen de folk-weirdos Comus en avant-postpunkers This Heat nog het dichtst in de buurt. ‘Amidst the Noise And Twigs’ is als een alternatief Alice in Wonderland verhaal, ongrijpbaar maar steeds weer fascinerend. Een doolhof van rariteiten en quasi-mystiek die uitmonden in liedjes die altijd iets herkenbaars hebben in al hun vreemdheid. Dat is de ene kant van het verhaal, de andere kant echter is dat die ongrijpbaarheid op eerdere albums een zekere afstand tussen maker en luisteraar schiep. Je kon ze nergens echt doorgronden. Die afstand weten ze op dit album voor een deel te verkleinen, kwinkslagen zoals een huilende baby tijdens ‘The Three Twins’ en de compactheid van liedjes als ‘Burnt Seer’ en ‘The Sting Of Haste’ maken het geheel een stuk makkelijker te behappen. Dat neemt echter niet weg dat Volcano The Bear nog steeds een niet te definiëren pad bewandelt en met ‘Amidst The Noise And Twigs’ weer een stukje dieper in het woud der muzikale mysteries duikt.