Omdat de Nederlandse beroepsmuzikant Stephen Emmer wat uitgekeken raakte op het componeren van televisiekenwijsjes en geen uitlaatklep vond voor zijn artistieke ideeën, besloot hij dat de tijd rijp was voor een nieuw, persoonlijk project. In zijn platenverzameling stond heel wat spoken word op lp of cassette waarmee weinig gebeurde. Emmer selecteerde de interessantste stukjes van niet meer courant verkrijgbare geluidsdocumenten van Kurt Schwitters of Jorge Luis Borges; aan levende helden zoals Ken Nordine of Lou Reed daarentegen, vroeg hij stukjes tekst en gedichten in te lezen. Die bundel verhalen en poëzie voorzag hij vervolgens van een muzikale ondersteuning. De componist hield hierbij de begeleidende deuntjes bewust wat op de achtergrond. De vrucht van zijn arbeid varieert van zwaarmoedige fluisterpop (Listen, The Snow Is Falling) tot een kruising tussen postrock en bossa nova (Passengers). Andere nummers beklijven minder en komen niet verder dan wat grijs auditief behang met de vrijblijvendheid van flauwe ambient (The Leaden Echo, La Beauté). Tijdens de sterkste momenten krijgt het album een mysterieuze, filmische sfeer. Helaas wisselt de kwaliteit wat te sterk om de plaat over de ganse lijn geslaagd te noemen. Mocht Emmer enkel de topmomenten als mini-lp hebben bijeengebracht, dan was dit een verplichte aanschaf geweest van het soort dat binnen de kortste keren tot een cult-verzamelobject zou zijn verworden. Zoals de zaken er nu voor staan, is Recitement enkel voer voor geïnteresseerden.