Zbigniew Karkowski studeerde aan diverse muziekopleidingen, onder andere sonologie in Den Haag, en componeerde akoestisch en elektro-akoestisch werk. Een van zijn methoden is het bewerken van field recordings en opnamen van akoestische instrumenten tot deze niet meer als zodanig herkenbaar zijn. Continuity biedt daar een voorbeeld van. Bij Jim ORourke, die eenzelfde werkwijze heeft gebruikt als onderzoek naar de grenzen van vervorming, resulteerde dat vaak in intensiverende drones; Karkowskis abstracte geluidslandschappen op Continuity bestaan juist uit wisselende structuren, diverse lagen en evengoed veel subtiele details. De twee stukken op de cd zijn niet langs een duidelijke lijn opgebouwd; ze bestaan vooral uit wisselingen in (soms zich wel ontwikkelende) texturen. Het eerste stuk wisselt bijvoorbeeld een deel met zwevende hoge tonen en een lage puls, die versnellen en versterken, af met een rustig deel vol tik-, kraak- en storingsgeluiden (wat enigszins doet denken aan eRikm). Het tweede stuk – een bewerkte opname van een strijkkwartet verloopt van druppelende, tinkelende geluidjes en een dalende en stijgende zoemende toon naar een allengs dichter en gelaagder wordend landschap van rondcirkelende hoge en lage tonen, afgewisseld met een metalige drone. Geef je over aan het geluid en je zult constateren dat de respectievelijk ruim 26 en 41 minuten zo voorbij zijn. Op de bijgevoegde dvd voorziet videokunstenaar Atsuko Nojiri drie geluidsstukken van abstracte beelden. Het zijn absoluut geen visuele vertalingen van het klanklandschap, maar veeleer interpretaties. Nojiris werkwijze is vergelijkbaar met die van Karkowski: bijvoorbeeld legt hij lagen van gelijkaardige vormen over elkaar, verschuift, variëert, intensiveert, vormt een dichter of leger veld. Soms vallen de bewegingen samen met het geluid, soms volgen de abstracte beelden een eigen ritme. Daarmee heeft hij een gelijkwaardige beeldlaag toegevoegd en vormen klanken en beelden een sterk en bijzonder esthetisch geheel.