Muziek uit Japan: daarbij moeten we altijd denken aan kinderlijke elektronica of naïeve Japanse pop, zoals die van Maher Shalal Hash Baz. Muziek die begeleid wordt door allerlei kinderlijke instrumenten, zoals xylofoons en tin whistles, en die doen vermoeden dat Japan een sprookjesland is, waar alle mensen gelukkig zijn. Ook 4 Bonjours Parties neigt met hun debuutalbum Pigments Drift down To The Brook naar deze muzikale invloeden. Alleen al het artwork doet vermoeden dat het hier niet om grindcore gaat. De rijk georchestreerde popsongs, afwisselend in het Japans en Engels, hebben wel wat weg van Sufjan Stevens als die zich helemaal laat gaan, gelardeerd met vleugjes Belle & Sebastian. Maar net als bij Sufjan wordt het ook hier soms te veel. Af en toe snakken we naar een nummer dat ruimte laat voor de stilte. Toch kunnen nummers als Magpie Will Peck A Hole In My Plaster Cast, een song die ook van Shugo Tokumaru had kunnen zijn, ons voldoende bekoren, om te dromen van Japanse dwergen en elven. Wel niet voor het slapengaan.