Met de nieuwe cd Sandancing lijkt Beequeen definitief op te schuiven richting popmuziek. Popmuziek met een experimenteel weerhaakje om precies te zijn, want op de bodem van elke song sluimeren samples en elektronica van Frans de Waard. Voor de vocalen heeft Freek Kinkelaar de etherische stem van Olga Wallis geëngageerd, en dat blijkt een meesterzet. Vooral hoogtepunt Melt is van een bezwerende kwaliteit, en positieve herinneringen aan de muziek uit de serie Twin Peaks zijn nooit veraf. Gitarist Barry Gray (ex-Legendary Pink Dots) is een andere gastarbeider. Het album is erg sfeervol samengesteld en een collage (The Edie Three Step) zorgt voor welkome afwisseling tussen de postrockparels. De Beequeen uit de tijd van debuut Mappa Mundi is nog nauwelijks herkenbaar, maar zowel voorganger The Body Shop als Sandancing bewijzen dat deze Nederlanders genoeg talent hebben om in meerdere genres te schitteren.