Deze veelzijdige Japanner probeert al tien jaar het fenomeen Natuur in geluid te vatten. In het sluitstuk van zijn ‘Hypernatural’ trilogie schrikt hij niet terug voor intellectuele stellingen over vergetelheid en de correlatie tussen ruimte en tijd. Een titel als ‘Retrospective Future’ vat één en ander mooi samen. Zijn geluidskunst is een combinatie van echte instrumenten (piano, bas en zijn specialiteit: steel pan drums/klankschalen) en veldopnames. Voor de laatste categorie speurt hij de wereld af, van Japan tot Tanzania. Helaas lijkt hij zich te beperken tot de typische klanken die we al decennia met field recordings in verband brengen: vogelenzang, ruisende golven, kinderstemmetjes enzovoort. Machida slokt het brongeluid op en spuwt het fragmentarisch weer uit in loops, als een mozaïek van microscopische klankdeeltjes. Door deze werkwijze te combineren met minimalistische repetitieve drones en flarden echte instrumenten, heeft deze cd een meditatief karakter dat ons wel in de smaak valt. Wel jammer van de overdosis vogelzang in het titelnummer, we grepen al naar onze karabijn toen de aanwezigheid van boeddhistische nonnen ons gelukkig op andere gedachten bracht.