Er is alweer een nieuw pakketje releases op het fijne Last Visible Dog op komst, maar nu schenken we aandacht aan bovenstaande, heel verscheiden releases. Vaapaa spreekt ons het meeste aan en dat komt waarschijnlijk omdat we deze band eigenlijk al kennen, maar dan onder de naam Keijo And The Free Players. Vaapaa is een losvast Fins collectief dat zich hier in zijn basisbezetting presenteert. Joel Kivela, Tiitus Petajaniemi, Keijo Virtanen en Jari-Pekka Koho repeteren nooit, spreken niets af alvorens het podium of de studio in te gaan en toch slagen ze er in om samenhangende psychedelica te maken. Vijf lange stukken staan er op Hum Hum Hum die de grenzen verkennen van de folky kant van het genre. Weidse landschappen op trip, blauwe sneeuw en roze bomen, zoiets. Er zit wel wat krautrock in en er is een bepaalde verwantschap met oude sloffen als Amon Duul 2 en Ash Ra Tempel, maar Vaapaa is vooral veel relaxter, meer ingetogen, of gewoon Finser. John White komt oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland en speelt in Mëstar, The Zoo Polluter en Sunsets On Acid. Hij maakte de laatste jaren deel uit van een resem culturele uitwisselingen, die hem toelieten door Europa te toeren met noisepoppers Cloudboy. Binnenkort verschijnt er een nieuwe cd (The Inkadies) die hij inblikte terwijl hij door de Verenigde Staten reisde. Deze bevat echter twee korte albums, Balloon Adventure en Mogwash, die hij respectievelijk in 2001 en 2003 opnam. Het eerste bevat solowerk, het tweede werk dat hij maakte met zijn kompanen van Cloudboy. Melancholische nummers zijn het allemaal, die een eigenzinnige vorm van singersongwritermuziek etaleren. Het eerste deel klinkt heel sober en ingetogen, terwijl de tracks van Mogwash een stuk voller klinken. Dit komt vooral door de muzikale bezetting, die viool, cello, trompet en piano omvat -instrumenten die slechts mondjesmaat aan bod kwamen in de eerste acht nummers. Eindigen doet de plaat met een lange drone van drieëntwintig minuten, die nog een andere kant van John Whites muzikale universum laat horen. Tegenwoordig is White in zijn thuisland actief als grafisch artiest voor computerspelletjes. Wie weet heeft deze bezigheid ook zijn invloed in zijn verdere muzikale carrière. De Italianen Gianlucua Becuzzi en Fabio Orsi kiezen ervoor om de derde cd van hun project te laten ontstaan vanuit eerdere opnames die ze samen maakten en die, door toevoeging van nieuwe elementen, te smeden tot drie lange atmosferische folky nummers. Gitaar, oude keyboards, veldopnamen en geluidsobjecten zijn de bouwstenen van een fascinerende trip doorheen grote emoties: visionaire klanken en diepe drones die worden verstoord door plots opduikende stoorgeluiden. Avant-folk noemen ze hun werk zelf, al zou net zo goed weird folk de vereiste lading dekken.