Het nadeel van veel bands/artiesten die zogenaamde voorhoede rockmuziek, avantpop, avantrock, progrock, of hoe je het ook wil noemen, maken, is dat ze zichzelf zo serieus nemen. Humor neemt vanouds een belangrijke rol in in de progrock, luister maar naar Frank Zappa, de vroege Pink Floyd met Syd Barrett, de eerste Soft Machine-platen met Robert Wyatt, en de eerste Gong-platen met Daevid Allen – artiesten die zichzelf én serieus nemen, maar die hun eigen ernst ook weer publiekelijk durven te relativeren. Hun humor ging over humor, werd tegelijkertijd technisch goed uitgevoerd, maar ging daar niet aan ten onder.
Bij de humor die Time Of Orchids, een band uit New York, dat al sinds 1999 actief is, doorbrak met de plaat Sarcast While voor Tzadik (het label van John Zorn), en nu met Namesake Caution debuteert op Cuneiform, heb ik meer moeite. God, wat nemen deze muzikanten zichzelf serieus! Met al hun technische bagage dreigen ze de aanwezige humor totaal te overspoelen, of ze nou The Beach Boys (exact dezelfde koortjes), Gentle Giant (hun bijna klassieke vocalen) nadoen of Captain Beefhearts Magic Band (de bizarre gekte van Don van Vliet.
Natuurlijk is er meer dan humor. Technisch zit het allemaal goed in elkaar, voorspelbaar is het in de zin dat de clichés van de progrock ietwat ruim gestrooid voorkomen. En dat is eigenlijk erger dan het gebrek aan echte humor.