Tijd. Soms heb je het te weinig. Dat bleek ook het geval voor de muzikanten die samen The Winchester Club vormen. De band ontstond al in 1999. Hun eerste muzikale output was de demo ‘Drown Little Joys In Work And Distress’ die verscheen in 2000. Sindsdien kwam er niets meer uit. De Club leek te verdwijnen. De muzikanten speelden in andere groepen en leken geen tijd meer te hebben om dit project af te werken. Acht jaar na hun demo verscheen toch nog hun officiële debuut. Een plaat die keer op keer moest worden uitgesteld. De ene keer omdat de laptop met de opnames erop gestolen was. De volgende keer omdat een computercrash ervoor zorgde dat de opnames verloren gingen. Telkens mocht de groep opnieuw beginnen, uitgaande van de basis die werd gelegd op hun eerste demo. Alle elementen uit de stilaan klassieke post-rock zijn netjes aanwezig. De lange nummers, de langzame opbouw naar een climax, de drones. Dit alles mooi aangevuld met field recordings en de nodige uitbarstingen vol distortion. Alles mooi gearrangeerd en opgeblazen tot de gekende epische proporties. Hier en daar komen er zelfs licht psychedelische elementen naar voren. Maar goed, het heeft dus lang geduurd om deze plaat rond te krijgen. Misschien wel te lang, want was deze muziekstijl in 2000 nog levend en boeiend, in 2008 klinkt het toch allemaal iets te gedateerd. Mooi, daar niet van, maar een paar jaar te laat.