Hoewel de band Oxymore Quintet nog maar goed anderhalf jaar bestaat, klinkt hun titelloze debuutcd al meteen alsof het hier een geroutineerd gezelschap betreft dat al geruime tijd samenspeelt. Zowel het jarenlange vakmanschap van iedere muzikant afzonderlijk als enkele opvallende gemeenschappelijke interessepunten (drummer Chander Sardjoe, bassist Mark Haanstra en violist Oene van Geel tonen alledrie een opvallende belangstelling voor Indiase muziek) zullen hier ongetwijfeld de oorzaak van zijn. Gedurende acht nummers speelt het vijftal een intense, hedendaagse vorm van jazz. Liever dan te verdwalen in oeverloze solos of onverteerbaar geïmproviseer, laat Oxymore Quintet spaarzaam invloeden uit genres zoals fusion en wereldmuziek haar moderne jazz binnensijpelen. Daarbij klinken ze op sommige ogenblikken als een kunstzinnige Nederlandse tegenhanger van AKA Moon. In tegenstelling tot wat gevreesd zou kunnen worden bij het samen opstellen van twee leidende instrumenten, zitten violist en saxofonist (Guillaume Orti) elkaar niet in de haren regelmatig musiceren zij unisono en laten vanuit die parallel de melodieën uit elkaar waaien. De eigen visie van Oxymore Quintet spreekt ook uit het feit dat zij Optimistic, een cover van mijn god! Radiohead spontaan kunnen laten klinken als een zelfgepend nummer. Een prima cd, waarbij niet in het minst de knappe, complexe ritmes die Chander Sardjoe uit zijn drumstel tovert, naar meer smaken.