Noise kan verdomd sexy en verslavend zijn. Het heeft immers (gelukkig) veel meer te bieden dan de offensieve, confronterende (nihilistische) herrie die we over het algemeen (en kort door de bocht) associëren met Whitehouse of Merzbow. Noise hoeft bovendien ook niet te vloeken met melodie, nuance, fragiliteit en schoonheid. Fuck Buttons, een jong duo uit Bristol bestaande uit Andrew Hung en Benjamin John Power, heeft dit uitstekend begrepen. Op hun debuut kruisen ze namelijk witte noise met een aliënerende popinsteek; en paren ze epische (post-rock)grandeur aan ontwapenende speelsheid. Ritmes zijn daarbij evenmin taboe. Dat maakt dat ze behoorlijk wat affiniteiten etaleren met het transcenderende droomgeluid van bijvoorbeeld Stars Of The Lid. Voldoende tegendraads én met weerhaakjes, wel te verstaan waardoor ze dan weer tot het kamp van onder meer Black Dice, Spiritualized, Yellow Swans, Gang Gang Dance, Growing en het minst hermetische van Wolf Eyes (zeg maar hun werk voor Sub Pop) kunnen worden gerekend. Of dit alles voldoende is om de (mini)hype te rechtvaardigen, zal de toekomst moeten uitwijzen. Wij zijn alvast behoorlijk onder de indruk van deze ‘Street Horrrsing’.