Het loodzware en grimmige The Trident uit 2006 staat nog stevig in ons geheugen gegrift. We hadden toen al het vermoeden dat het uit New York afkomstige trio het moeilijk zou krijgen om dat meesterstukje te evenaren. En zo blijkt inderdaad op hun nieuwe plaat Electrocution. De plaat is gladder geproduceerd en trekt minder de kaart van sludge/doom, maar zet eerder in op stilaan naar meer traditionele metal neigende, donkere muziek. Daar komt bovenop dat zanger/gitarist Ryan Lipynski ook alsmaar meer cleane vocalen inzet, die de modale metalliefhebber misschien kunnen bekoren maar ons – als extremere oude zak – nauwelijks beroeren. Het logge, trage van de eerste albums wordt alsmaar meer losgelaten en ook de invloeden uit de black metal zijn zowat helemaal verdwenen. Muren van solerende gitaren, snel beukwerk en de imponerende stem van Lypinski zijn in de plaats gekomen. De plaat grijpt minder aan en onderscheidt zich een stuk minder van de resem gelijkaardige bands. Slecht is het allemaal niet, bij momenten verheft Unearthly Trance zich nog eens tot de glorie van weleer, maar over de hele lijn genomen is Electrocution een doorsneeplaat. Origin komt weinig verrassend uit de hoek met hun vierde langspeler. Het kwartet speelt een potje extreem brutale metal met relatief weinig melodie. Snel en technisch zoals we van de band gewend zijn, zelfs een tikje harder en donkerder dan voorheen, vergeet het kwartet echter een essentieel onderdeel voor het maken van een boeiende cd: afwisseling. Adempauzes zijn namelijk niet ingebouwd, geen ogenblik rust wordt ons gegund. Origin ramt er in een sneltreinvaart op los en laat de luisteraar murw achter. Antithesis is een mokerslag die maar blijft duren. Nasum is niet meer, al sinds de tragische dood van zanger Miesko Tlarczyk, die tijdens de legendarische tsunami het onderspit moest delven tegen een waterhoos. Doombringer is dan ook geen nieuw werk van deze Zweedse band, maar een uiterst geslaagde registratie van een concert dat de grindcoreadepten gaven in Osaka tijdens hun Japanse tournee. Zestien razende grindcorenummers in vijfentwintig minuten, waarna we gezwind op repeat drukken, zo onder de indruk zijn we van deze plaat. Nasum was dan ook het kruim van de scene, die er ook live in slaagde hun brutale en nietsontziende geluidsterreur perfect neer te zetten. Als extraatje is de video van Scoop toegevoegd, gefilmd door Mick Harris, ooit lid van de grootvaders van dit genre, Napalm Death. Doombringer is een mooi eerbetoon aan een overleden fanaat die met zijn band Nasum op de drempel van doorbreken stond.