Adam Beyer (zie GC #60) is geen kleine jongen in technokringen. Dat is natuurlijk een flauwe woordspeling want de Zweed meet haast twee meter, maar door zijn veelgedraaide releases en populaire deejaylabel Drumcode verdient hij wel degelijk heel wat respect. Daarbij maken zijn technische verfijndheid als deejay met een onovertroffen precisie in platenkeuze, setopbouw en behandeling van een EQ van hem terecht een topartiest in het genre. Beyer is dan ook een naam die perfect in de mixcompilatiereeks van de Brusselse club Fuse past. De laatste jaren verschoof zijn muzikale interesse van compromisloze looptechno naar minimal, hetgeen door sommigen werd bejubeld, door anderen dan weer verketterd. Het toonde nog maar eens de naar religiositeit neigende beleving aan die bij dat subgenre is gaan horen. De man uit Stockholm plaatst achter dat adjectief minimal pertinent het woord techno en dat illustreert hij hier treffend: na een tweetal tracks zit Beyer reeds op kruissnelheid en weet je dat hij deejayt voor dansende freaks en niet voor stijve geeks. De flow is ongenadig; na een hoogtepunt bestaande uit Total Departure van Christian Smith & John Selway gevolgd door de remix door Joell Mull van Zahns Anti-Gray wordt de mix prompt terug naar beneden gebracht en komt het geheel weer netjes in de plooi zoals we dat bij weinig deejays horen. Andere memorabele ogenblikken zijn het opengooien van de bas in Six Ten van 76-79, die gemene drive in Pedro Trotz Soller, de gestoorde vocaal in Boots door Jackmate en de mix tussen het herkenbare, uitzinnige Just So You Know van Djulz in een remix door Nederlander 2000 And One naar Reduxion (Agaric Remix) van Acid Circus. Afronden doet Beyer in stijl met zijn eigen remix van Matthew Jonsons Marionette. Grote klasse. Haast twee meter. Sorry, flauw grapje.